Guðrún Eggertsdóttir

19.3.2007 | 23:58

Ferðapistill frá New York

Jahérna, það snjóaði svo mikið s.l. föstudag að rútunni til New York seinkaði um 2 tíma! Við hættum snemma á föstudaginn og tókum rútuna kl. 2 e.h. og áttum að vera í borginni upp úr kl. 6 en klukkan var orðin 8, þegar við náðum á endastöð. Kuldinn var óvenjumikill þar sem við stóðum í lllaaannngggrrriii biðröð eftir leigubíl fyrir utan rútustöðina í borginni. Bílarnir 3 sem við þurftum komu að lokum – eins og erist venjulega. Brúnin lyftist heldur þegar komið var á hótelið, nýtt, snyrtilegt og vel staðsett í Upper-West-Side hverfinu. Hópurinn dreif í að tékka sig inn, kíkja á herbergin og dreif sig svo aftur út í snjókomuna og kuldann til að finna einhvern stað sem bauð upp á sæmilega næringu. Fundum loks stað sem heitir Palm og er ekki langt frá Times Square. Góður matur og ekki verri félagsskapur.

Laugardagsmorguninn hófst á því að fá sér morgunverð á Starbucks. Þaðan var farið áleiðis að 5th Avenue því þar átti að vera árleg St. Patricks-skrúðganga, sem við ætluðum að sjá. Borgin reyndist erfið yfirferðar sökum snjókrapa og vatnselgs en sannur ferðamaður lætur það ekki á sig fá. Lögreglan hafði lokað mörgum “blokkum” meðfram 5th Avenue til að skrúðgangan kæmist sína leið óáreitt. Á götum úti voru margir merktir græna litnum en það er venja á þessum degi sem er helgaður verndardýrðlingi Írlands; heilögum Patrek. Leið okkar lá framhjá Central Park en sökum mannmergðar komumst við ekki hratt yfir. Við vorum 4 úr allraþjóðakvikindahópnum sem ákváðum að fara í MOMA (Museum of Modern Art) og eyddum þar um 4 tímum. Þegar inn var komið rakst ég á kunnuglegt andlit, vinnufélaga (Hauk) ásamt eiginkonunni. Ítalanum, Hondúrasinum og Makedónanum fannst það stórmerkilegt að ég skyldi hitta íslendinga – aftur. Hverjar eru líkurnar á því hjá 300.000 manna þjóð? spurðu þau sig en okkur íslendinum finnst það auðvitað ofureðlilegt að hitta hver annan í útlöndum.

Ég var í sambandi við Julie vinkonu mína frá Gamla Garðs tímabilinu og hún vildi endilega skipuleggja “hitting” og kvöldverð. Úr varð að við hittumst á veitingastað við skautasvellið hjá Rocerfeller center. Þaðan var haldið á kínverskan veitingastað, þar sem hópurinn fékk að kynnast Julie og eiginmanni hennar Jeremy og þau kynntust allraþjóðakvikindahópnum. Voða gaman hjá okkur. Um tíuleytið fórum við síðan í Greenwich village en mér leist nú ekki meira en svo á pleisið, á laugardagskvöldi þegar verið var að halda upp á St. Patricks Day. Frekar villt og hefur maður þó séð ýmislegt í næturlífi Reykjavíkurborgar. Það var því haldið heim á hótel frekar snemma á íslenskan mælikvarða. Það var líka ískalt........

Sunnudagurinn var tekinn snemma, með morgunverði á Starbucks. Við sömu 4 og höfðum farið á MOMA, tókum neðanjarðarlestina alla leið til Wall Street. Forgangsatriði var að sjá nautið sem er tákn fyrir verðbréfamarkað á uppleið og stendur fyrir framan verðbréfaþing þeirra New York búa. Þar rétt hjá er hægt að sjá yfir til eyjarinnar þar sem Frelsisstyttan stendur. Úff, hvað það var kalt þarna enda vorum við alveg niður við sjó. Gengið var fram hjá staðnum þar sem World Trade Center stóð alveg til 11. september 2001. Þar er enn hola í jörðinni og mér skildist á Julie að það stæðu pólítískar deilur um það, hvernig ætti að ganga frá staðnum. Jæja, leið okkar lá um eftirtalin hverfi: Tribeca, Soho, Greenwich village, Little Italy, alla leið að Empire State byggingunni. Þegar þangað var komið var kominn tími til að halda heim á hótel, ná í farangurinn og koma sér á rútustöðina. Einhversstaðar á göngu okkar fundum við þennan fína veitingastað, þar sem spiluð var Bluegrass tónlist fyrir gesti. Við vorum öll komin “heim”, heilu og höldnu, um ellefuleytið í gærkvöldi og vorum heldur framlág á námskeiðinu í morgun. Hvort það var gaman að fara til New York? Jahá en svakalega eru til háar byggingar!

Flokkur: Ferðalög | Breytt 20.3.2007 kl. 00:11 | Facebook

Athugasemdir

Mikið hefði verið gaman að vera með ykkur. Já, það er sko mikið af háhýsum þarna.

Færslur þínar birtast aldrei í stjórnborðinu mínu, skil það ekki. Nú er ég farin að kíkja á þig eins og hver önnur ekki bloggvinkona og þá get ég fylgst með þér. Gangi þér vel að jafna þig eftir ferðalagið!