Ferðapistill frá New York

Jahérna, það snjóaði svo mikið s.l. föstudag að rútunni til New York seinkaði um 2 tíma!  Við hættum snemma á föstudaginn og tókum rútuna kl. 2 e.h. og áttum að vera í borginni upp úr kl. 6 en klukkan var orðin 8, þegar við náðum á endastöð.  Kuldinn var óvenjumikill þar sem við stóðum í lllaaannngggrrriii biðröð eftir leigubíl fyrir utan rútustöðina í borginni.  Bílarnir 3 sem við þurftum komu að lokum – eins og erist venjulega.  Brúnin lyftist heldur þegar komið var á hótelið, nýtt, snyrtilegt og vel staðsett í Upper-West-Side hverfinu.  Hópurinn dreif í að tékka sig inn, kíkja á herbergin og dreif sig svo aftur út í snjókomuna og kuldann til að finna einhvern stað sem bauð upp á sæmilega næringu.  Fundum loks stað sem heitir Palm og er ekki langt frá Times Square.  Góður matur og ekki verri félagsskapur.

 

Laugardagsmorguninn hófst á því að fá sér morgunverð á Starbucks.  Þaðan var farið áleiðis að 5th Avenue því þar átti að vera árleg St. Patricks-skrúðganga, sem við ætluðum að sjá.  Borgin reyndist erfið yfirferðar sökum snjókrapa og vatnselgs en sannur ferðamaður lætur það ekki á sig fá.  Lögreglan hafði lokað mörgum “blokkum” meðfram 5th Avenue til að skrúðgangan kæmist sína leið óáreitt.  Á götum úti voru margir merktir græna litnum en það er venja á þessum degi sem er helgaður verndardýrðlingi Írlands; heilögum Patrek.  Leið okkar lá framhjá Central Park en sökum mannmergðar komumst við ekki hratt yfir.  Við vorum 4 úr allraþjóðakvikindahópnum sem ákváðum að fara í MOMA (Museum of Modern Art) og eyddum þar um 4 tímum.  Þegar inn var komið rakst ég á kunnuglegt andlit, vinnufélaga (Hauk) ásamt eiginkonunni.  Ítalanum, Hondúrasinum og Makedónanum fannst það stórmerkilegt að ég skyldi hitta íslendinga – aftur.  Hverjar eru líkurnar á því hjá 300.000 manna þjóð? spurðu þau sig en okkur íslendinum finnst það auðvitað ofureðlilegt að hitta hver annan í útlöndum.

 

Ég var í sambandi við Julie vinkonu mína frá Gamla Garðs tímabilinu og hún vildi endilega skipuleggja “hitting” og kvöldverð.  Úr varð að við hittumst á veitingastað við skautasvellið hjá Rocerfeller center.  Þaðan var haldið á kínverskan veitingastað, þar sem hópurinn fékk að kynnast Julie og eiginmanni hennar Jeremy og þau kynntust allraþjóðakvikindahópnum.  Voða gaman hjá okkur.  Um tíuleytið fórum við síðan í Greenwich village en mér leist nú ekki meira en svo á pleisið, á laugardagskvöldi þegar verið var að halda upp á St. Patricks Day.  Frekar villt og hefur maður þó séð ýmislegt í næturlífi Reykjavíkurborgar.  Það var því haldið heim á hótel frekar snemma á íslenskan mælikvarða.  Það var líka ískalt........

 

Sunnudagurinn var tekinn snemma, með morgunverði á Starbucks.  Við sömu 4 og höfðum farið á MOMA, tókum neðanjarðarlestina alla leið til Wall Street.  Forgangsatriði var að sjá nautið sem er tákn fyrir verðbréfamarkað á uppleið og stendur fyrir framan verðbréfaþing þeirra New York búa.  Þar rétt hjá er hægt að sjá yfir til eyjarinnar þar sem Frelsisstyttan stendur.  Úff, hvað það var kalt þarna enda vorum við alveg niður við sjó.  Gengið var fram hjá staðnum þar sem World Trade Center stóð alveg til 11. september 2001.  Þar er enn hola í jörðinni og mér skildist á Julie að það stæðu pólítískar deilur um það, hvernig ætti að ganga frá staðnum.  Jæja, leið okkar lá um eftirtalin hverfi: Tribeca, Soho, Greenwich village, Little Italy, alla leið að Empire State byggingunni.  Þegar þangað var komið var kominn tími til að halda heim á hótel, ná í farangurinn og koma sér á rútustöðina.  Einhversstaðar á göngu okkar fundum við þennan fína veitingastað, þar sem spiluð var Bluegrass tónlist fyrir gesti.  Við vorum öll komin “heim”, heilu og höldnu, um ellefuleytið í gærkvöldi og vorum heldur framlág á námskeiðinu í morgun.  Hvort það var gaman að fara til New York?  Jahá en svakalega eru til háar byggingar! 

 

Hugleiðingar að westan

Það er ýmislegt sem er öðruvísi hér í Washington en heima á Íslandi.  Eitt af því sem ég hef tekið eftir er að mörg trjánna hérna eru vita lauflaus, þó það sé kominn miður mars og borgin staðsett á talsvert syðri breiddarbaug en Ísland.  Hvað um það, þegar ég var á leið í vinnuna í morgun tók ég eftir að eitt tréð í nágreinni hótelsins hafði tekið stakkaskiptum, það höfðu ekki komið lauf á það yfir nóttina, nei, heldur þessi fínu blóm!  Þarna var semsagt um að ræða kirsuberjatré í blóma.  Eftir því sem nær dró vinnunni, tók ég eftir fleiri þessara trjáa, alsett stórum hvít-bleikum blómum en ekki einu einasta laufblaði.  Það þarf náttúrulega ekki að geta þess, að þetta er dásamlega falleg og skemmtileg sjón.  Þessi breyting er rétt að byrja núna en gera má ráð fyrir að trén séu öll að færast í aukana og að innan tíðar verði borgin öll skreytt þessu fíneríi.

 

Annað sem mig langar að nefna eru götuljósin.  Hérna eru þau þannig stillt að á þeim er tímamælir sem segir til um hversu margar sekúndur eru eftir þar til rautt ljós kemur.  Tíminn sem gangandi vegfarandi hefur til að dratta sér klakklaust yfir götuna er semsagt talinn niður.  Voða sniðugt.  Það myndi kannski virka stressandi á einhverja en mér finnst þetta bara þægilegt.

 

Ég geri ráð fyrir að þessi borg sé nú ekki dæmigerð fyrir borg í Ameríku, ef einhver slík er þá til.  Hér eru jú allar stofnanir stjórnsýslunnar og margar alþjóðastofnanir.  Þetta leiðir af sér að hér eru allra þjóða kvikindi í orðsinis fyllstu merkingu.  Suðupottur allskonar strauma, má segja.  Mér dettur í hug að hér sé kannski meira umburðarlyndi milli kynþátta en annarsstaðar því vinnufélagar þínir gætu verið allstaðar að úr heiminum eða jafnvel bara fólkið sem þú sérð á vappi á götunum eða í búðum / veitingahúsum. 

 

Nú hefur ferðin til New York verið ákveðin.  Loksins.  Það verður haldið af stað á morgun kl. 14:00 (2 pm eins og Kaninn segir) með Greyhound áleiðis til borgarinnar sem aldrei sefur og gert ráð fyrir að ferðin taki 4 tíma og 50 mínútur.  Flestir af námskeiðinu ætla að fara, þ.á.m. einhverjir af fyrirlesurunum.  Við erum 12 sem verðum ferðafélagar og munum gista á sama hóteli.  Ég get ekki með nokkru móti munað hvað það heitir en það er á Upper East Side nálægt Central Park og Broadway.  On The Ave, minnir mig.  Lagt verður af stað „heim á leið“ á sunnudaginn kl. 18:00 (6 pm eins og Kaninn kallar það).  Sólarhringnum í Ameríku er skipt í tvo 12 tíma hluta en ekki einn 24 tíma eins og við eigum að venjast heima.  Ferðin verður að miklu leyti skipulögð á meðan við sitjum í rútunni á leiðinni þangað.  Ég hlakka náttúrulega ægilega mikið til enda reikna ég með því að nóg verði um að vera.

 

Næsta matarboð verður í kvöld.  Já, í þetta skiptið er það sú Ungverska úr litla alþjóðlega hópnum mínum sem eldar.  Við fáum kjúkling, - aftur.  Já, já, það er alltaf hægt að borða kjúkling.  Matarboðið mitt heppnaðist vel s.l. þriðjudagskvöld.  Uppskriftin vakti gífurlega lukku og mikið þakklæti látið í ljós af gestum.  Þetta er voða sniðugt fyrirkomulag.  Þannig er að tveir úr klíkunni eru með stór samliggjandi herbergi.  Borðið og stólarnir úr öðru er flutt yfir í hitt, því það er bara 4 borðstofustólar í hverri íbúð.  Allt er nýtt, sem setpláss, gólfið ef ekki vill betur.  Samveran er það sem skiptir máli.

Veðurfar, New York og kjúklingaréttur - allt í sömu færslunni

Jahérna.  Það liggur við að ég segi að hér þurfi maður að vera við öllu búinn þegar veðrið er annarsvegar.  Í síðustu viku kvartaði ég mikið yfir kulda.  Nú ber allt annað við, því að í morgun áður en ég lagði af stað til IMF, kíkti ég á veðrið og þá var 5°C hiti og ég fór í peysu og yfirhöfn.  Svo þegar ég lagði af stað heim á leið (frekar snemma, þar sem minn hópur kláraði sitt verk á mettíma) gekk ég um á þunnri skyrtu því hitinn var um 20°C.  Engar áhyggjur, ég var ekki á skyrtunni einni saman heldur afar siðsamlega klædd og engum til skammar.

 

Enn er verið að undirbúa ferð til N.Y.  Ýmist er talað um að fara með rútu, lest eða flugi.  Ekkert hefur verið ákveðið en hvað verður svo sannarlega tilkynnt á þessum vettvangi.

 

Í kvöld er fyrirhugaður sameiginlegur kvöldverður; kjúklingur.  Uppskriftin:  Eldfast mót fyllt í botninn með niðursneiddum sætum kartöflum,  heill pakki af spínati ofan á það, þvínæst er kjúklingabringum raðað ofan á og saltað örlítið.  Fetaosti (og olíunni af honuum) sáldrað yfir allt saman.  Herlegheitunum er stungið inn í ofn í klukkutíma.  Snætt með góðu brauði.

 

Bon appetit!

New York, New York

Í gærkvöld fór drjúgur tími í að skipuleggja ferð til New York.  Það er svo mikill áhugi fyrir ferð þangað að jafnvel skipuleggjendur námskeiðsins taka þátt með því að gefa frí eftir hádegi næsta föstudag, þannig að tíminn nýtist sem best.  Hópurinn minn er enn að leita að gistingu.  Er einhver þarna úti sem hefur góðar hugmyndir varðandi það?

Anna frænka hringdi og við spjölluðum lengi, Magga systir hennar er í heimsókn hjá henni, svo ég spjallaði líka við hana og auðvitað Uncle Don líka.  Hann er nú einu sinni búinn að tilnefna mig sem dóttur sína nr. 5 og ég er afar upp með mér af því.

Helgar-skýrsla

Þessi helgi hefur verið svo viðburðarík að ég hef ekki gefið mér tíma í skýrslugjöf.  Hér á eftir verður bætt úr því.

 

Föstudagur 9/3

Hátíðin heppnaðist vel.  Hún hófst með fordrykk, síðan var borðað saman og loks var dansað.  Maturinn var af hlaðborði; kjúklingur, fiskur og pasta ásamt meðlæti.  Hún Irene sem er tengiliður okkar við allt og allt hjá IMF var alveg undrandi á því að allur flokkurinn var strax komin út á gólf til að dansa og hafði orð á því að fram að þessu hafi það alltaf tekið a.m.k. hálftíma að koma dansinum í gang.  Ekki núna, nei, nei, í þetta skiptið eru hér algerir stuðboltar sem víla ekki fyrir sér að stíga dans um leið og fyrstu tónar tónlistar heyrast.  Þarna voru flestir fyrirlesaranna mættir ásamt mökum auk okkar nemendanna.  Fólk var ýmist klætt „casual“ eða í sitt fínasta púss.

Emmi móðir Otco litla kom „heim“ af spítalanum í dag.  Otco braggast vel, miðað við aðstæður.

 

Laugardagur 10/3

Hópnum mínum er ekki fisjað saman, - frekar en áður.  Fólk var mætt um 10:30 í lobbýið til að halda af stað til Alexandríu sem er hér í nágrenninu.  Það er svo stutt þangað að það er hægt að nota neðanjarðalestina þangað.  Reyndar sama spor og ég notaði þegar ég heimsótti Gullu frænku um daginn.  Alexandría er skemmtilegur bær sem er friðaður í sinni upprunalegu mynd.  Bein leið er frá King Street alla leið nið’r að Potomac ánni, um 1 míla.  Við undum okkur við að ganga þessa leið, fundum skemmtilegt veitingahús við ánna og fengum okkur að borða.  Ég fékk regnbogasilung fylltan með krabbakjöti, hrísgrjónapilaff og brokkólí.  Mikið fannst mér það gott.  Auðvitað var eitthvað lítilræði verslað á bakaleiðinni.  Hitinn var ábyggilega um 18°C að okkar mati (sáum hvergi hitamæli).  Vorið virðist loksins vera komið.  Við urðum að yfirgefa þennan skemmtilega bæ fyrr en okkur langaði til, því fyrr í vikunni höfðum við keypt miða á NBA-leik, sjá færslu á laugardaginn.

Það hafði verið sett upp tilkynning í lyftunni á hótelinu þar sem gestir voru beðnir um að færa klukkuna fram um eina klukkustund vegna„daylight savings time“.  Þetta er tveimur vikum fyrr en vanalega og ekki í takt við það sem er gert í Evrópu.

 

Sunnudagur 11/3

Eitthvað hafði „daylight savings time“ ruglað fólk í ríminu því hópurinn hafði ákveðið að hittast kl. 9:30 í morgun (engin miskunn), því við ætluðum að taka Greyhound kl. 10:45 til Baltimore.  Jæja, það munaði ekki miklu við hefðum ekki náð henni, þar sem við náðum bilnum sem fór kl 11:00.  Við vorum komin til Baltimore um hádegið í góðu veðri ca 13°C hita.  Satt að segja leist mér ekki á blikuna þegar við stigum út úr rútunni.  Hverfið var hálf-ónotalegt og mér flaug í hug: „hvar er hin skemmtilega Baltimore sem ég man eftir og hafði lofað ferðafélögunum?“  Það rættist þó úr eftir nokkurt þramm, því þetta var þarna allt saman, sem átti að vera niðri við höfnina „Harbour Place“.  Við undum okkur lengi þarna og ákváðum m.a. að fara að sjá Höfrungana að leik í sædýrasafninu.  Ferðin í sædýrasafnið tók 3 tíma og var mjög skemmtileg.  Marathon-hlaup var haldið í Borginni í dag í tilefni af St. Patricks day.  Hlaupið fór af stað um kl. 14:00 og þarna voru margir skreyttir græna litnum frá eyjunni grænu.  Haldið var heim á leið um sjöleytið.  Þreytti hópurinn ákvað að gera ekkert í kvöld annað en að hafa það gott enda hafði helgin verið tekin með trompi.

Baltimore og afmæli

Það gefst lítill tími til að blogga þessa dagana.  Nú er verið að tygja sig til Baltimore.  Ég þykist hafa meiri reynslu af því en hinir, hef t.d. komið til "Harbour Place" - ægilega heimsvön.

Í dag á Unnur vinkona mín afmæli.  Sendi henni innilegar hamingjuóskir yfir hafið í tilefni dagsins.

Bloggumst

Enn eitt afmælið

Jamm, nú er það Bryndís frænka mín.  Hún á 10. mars „tínda bass“.  Til hamingju með afmælið kæra frænka.

Nú er „klíkan“ að tygja sig til að halda til Alexandríu til að eyða deginum þar.  Ég veit að frændur mínir og kannski fleiri trúa ekki næstu fréttum.  Hópurinn er að fara á NBA - leik í kvöld. Hahahaha - svo bregðast krosstré sem önnur.

Bloggumst.

Barnsfæðing og frænkufundur

Það fæddist lítill Finni s.l. þriðjudagskvöld á George Washington University Hospital, hraustur en einungis 1,12 kíló.  Litli kúturinn er í hitakassa en getur andað sjálfur og fjölþjóðlegi hópurinn í Alþjóðagjaldeyrissjóðnum fagnaði fæðingu hans ákaflega, þó hún hafi átt sér stað um 3 mánuðum of snemma.  Skotið var saman í stærðar blómvönd sem sendur var á spítalann.  Það fara því fleiri frá Ameríkunni sem tilheyra þessum hópi þegar þar að kemur en komu hingað á sínum tíma.  Ég spjallaði aðeins við móðurina í gær og hún hefur það fínt að eigin sögn.

 

Sjálf tók ég neðanjarðarlestina alla leið til Springfield til Gullu frænku.  Olga Dís hafði boðað komu sína þangað líka.  Þær stöllur sóttu mig á stöðina ásamt Leylu Fríðu dóttur hennar Gullu.  Þarna urðu sannarlega fagnaðarfundir hjá okkur frænkunum.  Við byrjuðum á að fá okkur að borða á vinsælum stað á svæðinu.  Þegar allir höfðu fengið fylli sína (og vel það) fórum við heim til Gullu og héldum áfram að spjalla í eldhúsinu, mikið hlegið og margt rifjað upp.  Gulla var svo rausnarleg að keyra mig heim.  Við komum við hjá Dóru dóttur hennar, þar sem Gulla er að passa flugíkornan hennar.  Dóra er nýfarin að heiman og hefur gert sér lítið sætt hreiður í nágrenni við pabba og mömmu.  Ég var keyrð alveg upp að dyrum, sem var eins gott því við höfðum aðeins verslað á leiðinni.

 

Það var þreytt en sæl sál sem lagðist á koddan í gærkvöldi.

Veðurfréttir: hitinn er að hækka.  Núna eru -2°C.

Þetta er á veðurstofu Washington.

Þetta er á veðurstofu Washington, veðurfréttir: hiti klukkan 17:42 er -2°C en „feels like“ -6°C,  það hefur snjóað í allan dag en ekki hefur safnast í skafla, þar sem snjórinn bráðnar niður við jörð.  Samt virðist allt vera að fara úr skoðum í borginni vegna snjókomunnar.  Hitinn var heldur hærri í dag en í gær.  Spáð er -13°C á morgun.  Félagar mínir halda að ég sé alvön þessu en ég gat sagt þeim að skv. vefsíðu Moggans hafi verið 4°C hiti í Reykjavík um hádegi!  Það er ekki vitað, hvort námskeiðahaldi verði frestað á morgun, „c’mon“ skóla er aldrei frestað á Íslandi nema það sé næstum fellibylur.  „Whimps!“

Mánudagur í Washington

Mánudagur í Washington.  Mánudagur eftir aldeilis fína helgi; skoðunarferð, verslunarferð, kaffihúsasetur, sameldun, safnaferðir og ég veit ekki hvað og hvað.  Allt gekk sinn vanagang í dag, fyrirlestrar fyrir hádegi og hópverkefni eftir hádegi.  Hádeginu var eytt í góðum félagsskap í mötuneytinu í HQ2 (Head Quarters 2).  Það hefur verið alveg rosalega kalt í höfuðborginni í dag.  Flestir fýttu sér sem mest þeir máttu heim í hlýjuna.  Úff, hvað það var gott að koma inn. Brrrrrrrrrrr.

 

Hringdi bæði í Olgu frænku og Gullu frænku.  Við ákváðum að hittast á fimmtudagskvöldið.  Það verður í fyrsta skiptið í langan tíma sem þær hittast, þó þær eigi heima í sama fylkinu.  Planið verður slípað þegar nær dregur.

 

Þegar þeirri grófu skipulagningu ver lokið tók við skattframtalsgerð.  Ótrúlegt en satt, ég kláraði að telja fram og senda framtalið!  Þá þarf ég ekki að hafa áhyggjur af því fyrr en á sama tíma að ári.  Mikil eru undur nútímatækni; að geta gert skattframtal fyrir Íslending sem staddur er í Bandaríknunum.  Dúdda mía.  Náði að gera örlítið heimaverkefni og henda í þvottavél.  Nú ætla ég að fara í „basement“ til að fá svolítinn félagsskap.