26.05. The Great Ocean Road

Hópast var saman í morgun kl. 7 til að vera komin á upptökustaðinn (e. pick-up place) á réttum tíma. Nú skyldi " The Great Ocean Road" skoðaður. Við fórum að efast um að við þyrftum að fara nokkuð þegar einstaklingur mætti í "upptöku" á hótelið okkar í samskonar ferð en það voru óþarfa áhyggjur því viðkomandi ætlaði með annarri ferðaskrifstofu. 
Strikið var tekið til Loch Ard Gorge, sem  eru drangar í sjó sem líkjast gulum Reynisdröngum (líparít?), mjög fallegir á að líta. Áfram var haldið meðfram ströndinni að "The Twelve Apostiles" sem eru drangar á ströndinni en þeir hafa aldrei verið 12, voru lengst af 8 en fækkaði í 7 árið 2020 þegar einn þeirra féll í sjóinn. Eldra nafn á þessum stað er: "The Sour and the Piglets" og það fannst fararstjóranum miklu skemmtilegra nafn. Það er afar fallegt þarna. Fram kom að ágangur sjávar er svo mikill að það tapast um 1 m. af landi á hverju ári á þessum slóðum.Næsta stopp var í regnskógi á þessum slóðum en innar í landinu. Þar er m.a. að finna gríðarstóra burkna "The Arctic Fern" og mjög há Eucalyptustré, sem geta orðið allt að 100 m há en þau hæstu í þessum skógi eru um 70 m há. Reglulega verða skógareldar á þessu svæði en það er nauðsynlegt skóginum til viðhalds eins og komið hefur fram í þessu bloggi mínu.
Staðurinn til að fara á brimbretti á suðurströndnni er á Apollo Bay sem var einu sinni hvalveiðibær. Þar sáum við mjög breiðan regnboga og annan minni. Þarna mátti fá ágætis Scallop pie. 
Á því korteri sem við stöldruðum við í Kenneth Grove fundum við Koalabjörn sitjandi á grein á Eucalyptustré nagandi eina greinina og fugla sem líktust ondúlötum en töluvert (sjá fyrstu mynd).
Lokastoppið var við "The Ceremonial Memorial Arch" sem er til minningar um þá atvinnulausu hermenn úr fyrra stríði sem byggðu "The Great Ocean Road"

25.05. Flugið var fellt niður!

Þá stóð þriðji flugleggurinn fyrir, flugið frá Sydney til Melbourne, sem vera átti kl. 11:00. Við vorum komin út á flugvöll, búin að tékka inn og fara í gegnum öryggisskoðun og ég var að fara að gate 49 þegar tilkynnt var að flugið hafi verið fellt niður! 
Nú voru góð ráð dýr. Þegar þannig stendur þá er gott að hafa mann sem vinnur í tölvudeild í banka í hópnum og fara að ráðum hans: ná í farangurinn og reyna að finna annað flug. Það tókst, hluti hópsins (9 manns) fékk flug kl. 12:30 með Qantas, hinn hlutinn (6 manns) kl 15:10. Nema hvað, Quantas er í annarri flugstöðvarbyggingu. Þá tóku við nokkrar ferðir niður og upp rúllustiga þar til við komumst að réttu afgreiðsluborði en þá var ekki mögulegt að tékka okkur inn fyrr en Qantas samþykkti hópinn, nokkra tugi farþega, sem lent höfðu í sömu vandræðum og við. Við tóku nokkrar (nokkuð margar) spennuþrungnar mínútur en allt leystist þetta að lokum og við komumst til Melbourne þó það hafi verið nokkru seinna en við ætluðum.
Þegar komið var upp á hótel bárust fréttir að stórbruna í Sydney ekki langt frá gististaðnum okkar.
Þá var komið að tilgangi ferðarinnar: heimsþingi Rótarý í Melbourne. Flest ef ekki öll svona þing hefjast á skráningu þátttakenda og það á einnig við um þetta þing. Það voru því galvaskir félagar sem brugðu undir sig betri fætinum og örkuðu að ráðstefnuhöllinni, til að færa sönnur á hver við værum og fá afhenta aðgangsheimild með helstu upplýsingum um hvern og einn, því  við vorum flest löngu búin að skrá okkur.  Allt gekk að óskum og nú er okkur ekkert að vanbúnaði að sækja þingið sem hefst laugardaginn 27. maí.

24.05. Eini heili dagurinn í Sydney

Mér finnst alltaf best að kaupa far á "Hop-on Hop-off" þegar ég kem á nýjan stað. Í Sydney er um tvo hringi að velja: þann rauða og þann bláa. Auðvitað er mest upp úr því að hafa að fara báða hringina, svo það varð úr. Fyrir þá sem fylgjast með þáttunum "Bondi Beach" á NRK1 skal upplýst að það er stoppistöð á bláu línunni einmitt þar. Hringirnir tveir tóku samtals um þrjá tíma og margt áhugavert að sjá í fallegu Sydney.Kvöldsigling með mat hafði verið pöntuð fyrir allan hópinn kl  19:00. Við vorum þrjár sem fórum saman í leigubíl og fyrir einhvern misskilning fór hann með okkur að quai 6. Enginn úr hópnum var kominn þangað. Þá kom í ljós að við áttum að mæta á quai 1 sem er langt í burtu! "No worries" (orðatiltæki sem er mikið notað hér) sagði stúlkan í sölulúgunni. "Báturinn verður hér eftir hálftíma". Það var ekkert annað að gera en að sætta sig við það en mikið er erfitt að flýta sér að bíða! Við komumst að lokum um borð og það urðu fagnaðarfumdir þegar allur hópurinnS sameinaðist að nýju. Maturinn var fínn og útsýnið ekki síðra.

Við fórum í samkvæmisleik sem gengur út á að segja frá einhverju þrennu um sig, tvennt á að vera satt en eitt logið. Hinir í leiknum eiga að geta upp á, hverju var logið. Við skulum bara segja að stundum er sannleikurinn ótrúlegri en lygin. Báturinn lagði að bryggju en þegar hópurinn ætlaði frá borði, var hann farinn frá bryggju og við komumst ekki frá borði fyrr en þar sem við þrjár höfðum komið um borð fyrr um kvöldið. Málið var að við þurftum að klára leikinn fyrnefnda og heyrðum ekki þegar tilkynnt var um að báturinn  væri að leggja að.
 
Allt fór þó vel að lokum og "allir komu þeir aftur og enginn þeirra dó".